Komunikacja światła widzialnego (VLC, visible light communication) to bezprzewodowa metoda wykorzystująca światło emitowane przez diody LED do transmisji danych. Światło emitowane przez standardowe oprawy LED jest modulowane w celu przesyłania danych z tak dużą prędkością, że ludzkie oko nie jest w stanie dostrzec zmian światła. Technologia VLC może być stosowana jako samodzielne rozwiązanie lub jako uzupełnienie komunikacji radiowej (RF) lub sieci komórkowej. VLC ma przewagę nad Wi-Fi, ponieważ transmisja nie powoduje zakłóceń elektromagnetycznych.
Zastosowania technologii VLC są szerokie. Szczególne nadzieje pokłada się w niej, jeżeli chodzi rynek tzw. Internetu Rzeczy, czyli koncepcji polegającej na wyposażeniu urządzeń (takich jak np. telefony, czujniki ruchu, kamery, czy urządzenia AGD) w możliwość połączenia się z internatem lub innymi urządzenia za pomocą sieci bezprzewodowych. Dotychczas jednak problemem w wykorzystaniu technologii VLC do komunikacji pomiędzy przedmiotami była niska głębokość penetracji światła widzialnego na nieprzezroczystych powierzchniach. Jednym z rozwiązań jest rozszerzenie operacji na bliską podczerwień (NIR, 700?1000 nm), umożliwiając w ten sposób zastosowanie VLC w bio-aplikacjach fotonicznych, biorąc pod uwagę NIR-półprzezroczystość tkanek biologicznych.
Prof. Daniel Gryko we współpracy z prof. Franco Caciallim (London Center for Nanotechnology) opracowali nowe diody OLED emitujące światło dalekiej czerwieni/NIR o zakresie emisji 650?800 nm. Diody OLED wytwarzane są ze związków organicznych i wykorzystywane jako powierzchniowe źródło światła. Stosuje się je do budowy elastycznych wyświetlaczy, telewizorów lub innych urządzeń przenośnych. Wyświetlacze wyprodukowane w technologii OLED są wyjątkowo cienkie za sprawą braku potrzeby ich podświetlania, gdyż diody samoistnie generują światło. Kluczowym osiągnieciem zespołu naukowców było opracowanie diod OLED o bardzo wysokiej wydajności w zakresie bliskiej podczerwieni. Dzięki temu naukowcy byli w stanie osiągnąć rekordową szybkość przesyłania danych, co spełnia wymagania dotyczące Internetu Rzeczy.
Prof. Daniel Gryko jest dyrektorem Instytutu Chemii Organicznej PAN. Do jego najważniejszych zainteresowań naukowych należy chemia barwników funkcjonalnych, a w szczególności koroli, czyli barwników makrocyklicznych o licznych zastosowaniach. Jest laureatem subsydium profesorskiego MISTRZ Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2013). Dwukrotnie zdobył też grant w programie TEAM FNP. W 2017 r. został uhonorowany Nagrodą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, uznawaną za najważniejsze polskie wyróżnienie naukowe.
Więcej informacji:
- Link do publikacji w Light Science and Applications
- O Nagrodzie FNP dla prof. Daniela T. Gryko
- O badaniach w programie TEAM POIR
Zdjęcie: prof. Daniel Gryko_fot. Magdalena Wiśniewska-Krasińska